یادداشتی از : اکبر اعلمی
از آنجا که حق‌حاکمیت مردم بر سرنوشت خود از اصول فطری و قانونی و سلب‌نشدنی است و در اصل ۵۶ قانون اساسی نیز مورد تاکید واقع شده است، ۴۰ سال قبل واضعان قانون‌اساسی دو اصل ۲۷ و ۵۹ را تصویب کردند تا مردم به موجب آن بتوانند از طریق همه‌پرسی و یا تشكيل اجتماعات و راه پيمايي‌های مسالمت آمیز خواست و اراده خویش را به حاکمیت تحمیل و مانع از خودکامگی صاحبان‌قدرت شوند.
چهل سال است که این دو ابزار مهم اِعمالِ حاکمیت از مردم سلب و در نتیجه متروک و مهجور باقی‌مانده است
وقتی راه‌های قانونی اعمالِ حق‌حاکمیت مسدود و مردم در تعیین سرنوشت خود مسلوب‌الاختیار می‌شوند، توسل به روش‌های خشونت آمیز، تنها راه استفاده از حقوقی است که خداوند به مردم ارزانی داشته و در سرشت آنها به ودیعت نهاده است.
در طول این ۴۰ سال صدا و سیمای میلی با پنهان نگاه‌داشتن اعتراضات مردم به ستوه آمده مانند آنچه که در این چند روز در شهرهایی مانند تهران، تبریز، شیراز، اصفهان، کرمانشاه، ساری، سیرجان، کرج، ارومیه، شهریار، بهارستان، رباط کریم، قدس، دماوند، پردیس و خرم‌آباد رخ داد و بزرگنمایی راهپیمایی و اجتماعات عظیم معترضین در کشورهایی مانند؛ فرانسه، انگلیس،…. و آمریکا، نشان داده و ثابت کرده است که سردمداران کشورهای مزبور بیش از برخی حاکمان خودکامه ما به حقوق‌فطری و ارزش‌های_انسانی_الهی پایبندند.
